gevilte sloffen

Voor we afscheid nemen van 2014 

kan ik nog net mijn laatste Affo laten zien :-).

Heerlijk warme gevilte sloffen !!!!!!!!!!!!!!

Patroon van Drops.

Het handige van dit patroon was dat het gebruikte garen Drops Big Delight was.

En daar had ik nog wel e.e.a. van liggen ;-))

Van het groooot-haakproject.

Dat was nl uiteindelijk toch wat minder grooooot geworden, dus had ik een paar bollen over.

En die gaan natuurlijk niet terug; neee, die liggen te wachten op nieuwe inspiratie.

Je zal toch geen wol hebben :-)!!

Dus nu gauw aan de slag:

breien met naalden nr 6.

Dat ging snel genoeg.

Maar toen kreeg ik toch een lichte aanval van het 2e-sok-syndroom.

(het lukt ook nog niet om de 2e "bloem-muts" af te maken).

Heb intussen 1 polswarmer voor mijn zus gehaakt.

Al met al, die nrs 2 vragen toch gewoon om werk-discipline.

En het niet doen ....... dat is ZONDE: verspilling van de tijd en het materiaal dat in de 1e zit.

Aldus mezelf stevig toegesproken en weer aan de slag.

Gelukkig kan ik dit breien combineren met tv kijken of lezen.

Alleen saaaaaaie rechte ribbels.

Maar goed, dan heb je wel dit :-D

(Beetje opgeleukt met de zwarte Nepal. Randjes ingebreid, opgehaakt en omgehaakt).

En dan het leuke: VILTEN  Yeah!!!!

Op 40 graden; na 1 keer nog niet stevig genoeg. 

Dus 2e keer. Weer op 40 graden, want de maat was al redelijk zoals hij moest worden.

Te veel krimp wilde ik niet riskeren.

(De gevilte tas die ik in september maakte, had ik de 2e keer op 60 graden gewassen, dat is heel stevig vilt geworden, maar ook behoorlijk veel kleiner) 

En hier het resultaat 

En de maat is goed nu

Alleeeeeennnn ......

het zijn meer dikke sokken, dan sloffen.

Ik wil een zooltje!

In mijn voorraad leer een mooi stuk zwart gevonden

een restje styrofoam er bij

en weer aan de slag

Leer kun je goed naaien op de naaimachine

(jaren geleden heb ik wel jassen e.d. gemaakt van leer :-), vandaar de resten).

Dus het zooltje was zo klaar.

Sierstikseltje en toen met de hand aan de slof zetten.

Tadaaaah

Met warme voeten het nieuwe jaar in :-))))))))))))).

VOOR IEDEREEN

HELE FIJNE JAARWISSELING

EN

EEN GEZOND, VROLIJK EN WOLLIG 2015!!!

Lieve groet, Nelleke

Familie-weekend en mooie patronen van Heidi May

Allereerst wil ik graag alle blogvrienden bedanken voor de lieve en begripvolle reacties op mijn vorige blogpost.

Het deed me enorm goed om de warmte van blogland zo weer te voelen.

Inmiddels is de melancholie weer wat afgezwakt gelukkig.

Het alles opschrijven was een goede start

en een heerlijk weekend weg geeft ook weer een lekker duwtje :-))).

Plezier hebben met zonen en schoondochters,

nichtjes die elkaar zelden zien, samen zien rennen,

een stralende peuter die eindeloos wil "pelen"..

Heerlijk!!

Dus hier eens een keertje een inkijk in ons familieleven :-).

Ook leuk dat mijn ouders, die niet zo heel ver daar vandaan wonen,  konden komen om met ons mee te genieten van het dinerbuffet.

Die paar uren waren voor hen ook lang genoeg (mijn moeder bijna 90 en mijn vader 86). Maar genieten deden ze wel :-).

En dat wij genoten mag duidelijk zijn :-))))))))!!!

En zagen jullie op de foto's het mooie gehaakte vest van Isis??

licht grijs?

Halflang?

Dat heb ik gehaakt naar weer een patroon van heidi-may!

Zulke enige ontwerpen heeft ze.

Vooral voor kinderen/meisjes!

Dit is de cairbre-cardigan

Hier nog wat foto's van alleen het vest:

(Dat wil zeggen zonder kind :-D)

Ik heb ook nog iets gebreid naar een ontwerp van haar: de riyan-cloche, voor Maya

Mooi de 2 grijzen van de vesten gecombineerd.

Nu verder met muts nr 2, voor Yael :-))).

En best wel blij dat ik nu rustiger de tijd heb voor deze dingen!

Fijne Kerstdagen!

Groetjes, Nelleke

Rare week

Deze week

van zaterdag 13 december 

tot en met zaterdag 20 december

is er één met vele emoties.

Te beginnen met de 13e

onze trouwdag

Nu een jubileum:

40 jaar !

Toen we elkaar leerden kennen woonde mijn man in Amsterdam en ik (bezig met de opleiding voor operatie-assistente) op kamers bij het Diakonessenhuis in Groningen.

Dus samen onder 1 dak ging sowieso gepaard met verhuizen.

Dus 1 van onze eerste compromissen was:

niet de randstad

niet het (verre) noorden

maar het midden van het land om te wonen :-).

Dat betekende dat ik ook een nieuwe werkplek moest zoeken.

Dat werd het Elizabeth ziekenhuis in Amersfoort: per 01-01-1975.

Daar heb ik met veel (meer dan in Groningen ;-))) plezier gewerkt.

Tot in 1979 mijn 1e zoon werd geboren.

0-uren contracten bestonden nog niet en bovendien was er een overschot aan operatie-assistenten, dus stortte ik me vol overgave op het thuismoeder zijn.

 Tot we 3 zonen hadden en ik al 8 jaar thuis was.

Met de jongste ook naar de basisschool kon ik weer terug naar mijn werk.

In hetzelfde ziekenhuis was een vacature

en zo ging ik als herintreder weer aan de slag.

01-01-1987 begon mijn 2e werkperiode.

Een geweldig boeiende tijd op mijn vakgebied waarin ik veel vernieuwingen heb zien komen en oudere overtuigingen en behandelmethodes heb zien verdwijnen.

Voor mij veel uitdagingen in het vakkennerschap voor bepaalde specialismes.

Met als klap op de vuurpijl

de komst van de DaVinci operatie robot 4 jaar geleden,

waarvoor ik (ondanks dat ik "al"  58 jaar was)

opgeleid mocht worden met een paar collega's, in Straatsburg.

Ook voor de robotchirurgie heb ik als vakkenner gewerkt.

Met veel liefde en toewijding.

Dedicated teams noemen ze dat :-).

En deze week heb ik dat voor het laatst gedaan.

Dinsdag:

En woensdag was mijn allerlaatste werkdag:

De laatste keer dat mijn naam op een operatie-formulier staat.

En dat was behoorlijk heftig.

Meer dan ik had verwacht eigenlijk.

Ik was er tenslotte al maanden "mee bezig".

Maar hoe belangrijk dit werk en deze afgesloten bijzondere wereld voor mij is, kwam gisteren plots heel erg binnen.

Dus nu zit ik een beetje bij te komen ;-)

Met fibromyalgie-pijnen in mijn been en knie

(het is zoooo goed dat ik gestopt ben)

en een ontstoken oog, dus ik huil sowieso al vandaag :-)).

En de lichtpuntjes van alle fijne dingen thuis:

een man die me opvangt

kleinkinderen die me doen lachen

en de lichtjes in de boom

En dan morgen vertrekken we voor een weekend Huttenheugte om met kinderen en kleinkinderen onze trouwdag te vieren.

Het komt wel goed allemaal

ik heb meer dan genoeg hobby's

en geniet van heel veel dingen

Alleen nog even loslaten.

Liefs, Nelleke